Monday 28 February 2011

ႏွင္းေပ်ာက္တဲ႔တနဂၤေႏြ


ဒီတနဂၤေႏြကၿဖင္႔ မိုးကမနက္အေစာပိုင္းတည္းကသည္းလို႔ေနပါတယ္..မေန႔ကတည္းက
ဒီမနက္မိုးရြာမယ္လို႔ေႀကာ္ၿငာထားတာကလဲ အမွန္ဘဲေလ...........
ဒီ တစ္ခါရြာ တဲ႔ မိုးက ေဆာင္းတြင္း ကိုႏုတ္ဆက္တဲ႔မိုးလည္းၿဖစ္ပါလိမ္႔မယ္။ တစ္ေန႔လံုးရြာလို႔မဆံုး
ေတာ႔ဘူး...ဒီေန႔ မိုးကတစ္ႏိုင္ငံလံုးရြာတဲ႔မိုးပါ..ေအာက္ဘက္ကေဘာ္ဒါေတြဆီဆက္ေတာ႔လဲ မိုးရြာတယ္တဲ႔ေလ......အေအးဓါတ္ပိုခဲ႔တဲ႔ ဒီႏွစ္ကအေအးဒဏ္ေႀကာင္႔ မေပ်ာ္ဘဲက်န္ခဲ႔တဲ႔ ႏွင္းေတြကို
ဒီေန႔မိုးကေခ်ဖ်က္လိုက္ပါၿပီ..........ဒီလိုနဲ႔တၿဖည္းၿဖည္းေဆာင္းဥတုဟာလည္းေနာက္ဆုတ္ေနၿပီေလ။
အရင္ကညေန၅နာရီခြဲဆိုမိုးခ်ဳပ္ေနရာကေနအခု ၁နာရီေနာက္ဆုတ္လို႔ ၆နာရီခြဲၿဖစ္သြားပါၿပီ......။
က်ေနာ္ေနတဲ႔ေနရာမွာလဲ...သံုးစရာေ၇ပံုမွန္ၿပန္လာလို႔ ေရလည္းေကာင္းမြန္စြာခ်ိဳးေနရၿပီ.....ေနာက္ဆို....ၿပင္းလြန္းတဲ႔ေႏြ ဆိုတာလည္းေရာက္လာေတာ႔
မွာပါ.....ေဆာင္းတြင္းတစ္ခုလံုး ရိုးတံသာက်န္ခဲ႔တဲ႔အပင္ေတြဟာလည္းအစို႔သစ္ေလးေတြထြက္ၿပီး
လွပတဲ႔ပန္းေတြပြင္႔လန္းေတာ႔မွာပါ...........ခ်ယ္ရီေတြလည္းပင္လံုးေ၀ေတာ႔မွာပါ။

Thursday 24 February 2011

သက္တမ္းကုန္ခ်ိန္





ခရီးသြားၿခင္းကိုႏွစ္သက္ေသာက်ေနာ္႔အဖို႔ က်ေနာ္ခ်စ္တဲ႔ နိုင္ငံကိုၿပန္လည္သြားေရာက္ရန္အတြက္
ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ဆိုေသာ အဖိုးတန္စာအုပ္ေလးမွာ သက္တမ္းကုန္ဆံုးခဲ႔ရၿပန္ၿပီေလ.....
ဒီတစ္ခါသက္တမ္းတိုးရန္ သြားေရာက္ခဲ႔ရာ...အရင္လိုသက္တမ္းတိုးလို႔မရေတာ႔ဘဲ...ႏိုင္ငံတကာ
စံခ်ိန္မွီစာအုပ္အသစ္မ်ား..ေၿပာင္းေနၿပီၿဖစ္လို႔.....အခြန္ေတာ္အကုန္ေဆာင္မွသာရမည္ၿဖစ္လို႔
တ၀က္နီးပါးပါေသာေငြ တစ္ခ်ိဳ့ႏွင္႔အတူ လာလမ္းကိုၿပန္ခဲ႔ရပါေတာ႔တယ္.....
စာအုပ္အသစ္ရဖို႔ေငြကိုၿပန္စုရင္း ေလးငါးေၿခာက္လႀကာလို႔ ေငြၿပည္႔လာလို႔တကယ္တမ္းစာအုပ္လဲရမည္႔ အခ်ိန္မွာေတာ႔ အရင္စာအုပ္အေဟာင္းေလးကိုႏွေၿမာ
မိေနပါတယ္.....ေပးရတဲ႔ေငြေႀကးမ်ားစြာထက္..ဒီစာအုပ္ေလးနဲ႔သြားခဲ႔ရတဲ႔အခ်ိန္ေတြ....ၿဖတ္သန္း
ခဲရတဲ႔ေန၇ာေတြ..သူ႔ကိုမေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္..ဂရုတစိုက္ထိန္းသိမ္းရတာ ေတြဟာ..အခုအခ်ိန္မွာ
ေတာ႔........ဒီစာအုပ္ထဲမွာေတာ႔......အရင္းႏွီးေတြမ်ားၿပီိးရခဲ႔တဲ႔.....ဗီဇာ....နိုင္ငံၿဖတ္ေက်ာ္မွတ္တမ္း
ေတြ.....ဟိုတံုးဒီတံုးေတြေပါ႔ေလ.....
တန္ေအာင္ၿပန္တယ္ဘဲေၿပာေၿပာ..ဒီႏိုင္ငံကိုစေရာက္လို႔ မႀကာမီအခ်ိန္မွာ သက္တမ္းရွိပါလွ်က္
အခြန္ေဆာင္ခဲ႔ရၿပန္တယ္.....ဒီသက္တမ္းေလးနဲ႔....၃ႀကိမ္တိုင္ၿပန္ခဲ႔ရပါတယ္.......
ၿပန္၇င္ေငြကုန္တယ္ဆိုေပမယ္႔.....က်ေနာ္႔ရဲ.ခရီးေတြဟာ.....ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေတြၿဖစ္လိမ္႔မယ္လို႔အမ်ား
ထင္ႀကမွာပါေလ....မိသားစုနဲ႔ေတြရတဲ႔အခ်ိန္ေတြ.....ကိစၥမ်ားေၿမာင္..လူတို႔ေဘာင္ဆိုသလို.....
ထိုထိုေသာအေႀကာင္းေတြ က်ေနာ့္ဘ၀ေပးကုသိုလ္ေတြေႀကာင္႔ အေပ်ာ္တ၀က္ေပါ႔ေလ......
ဘာေတြဘယ္လိုဘဲ ေၿပာေၿပာ...အိမ္ၿပန္ဖို႔..ေလဆိပ္ကိုထြက္လာတဲဲ႔ ...အခ်ိန္ကတည္းက ေပါ႔ပါး
သြက္လက္တဲ႔စိတ္ေတြ....ေၿပာမၿပတတ္တဲ႔ခံစားခ်က္ေတြကေတာ႔.....ကာယကံရွင္က်ေနာ္မွတပါး
ဘယ ္သူက မွသိနိုင္မည္ မထင္ပါ...........ဒီလိုနဲ႔တႏွစ္ၿပီးတႏွစ္ေၿပာင္း.........ကာလေတြကႀကာလာ
မွန္းခ်က္နဲ႔ႏွမ္းထြက္ကလည္းမကိုက္ေတာ႔ ကူးခ်ီ..သန္းခ်ီ..အခါခါအလီလိီနဲ႔ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္
ဆိုေသာနံပါတ္အသစ္..စာအုပ္အသစ္ေလးကို ႀကိဳဆိုရင္း..မနက္ၿဖန္ဆိုေသာ အခ်ိန္ေတြကို........
......................................................................................................

Monday 21 February 2011

သံေယာဇဥ္ နိဂံုး


မႀကာေသးမီ ကာလက ကၽြန္ုပ္ႏွင္သံေယာဇဥ္....ဆိုတဲ႔အေႀကာင္းအရာေလးတစ္ခုေရးၿဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။
ထိုအေႀကာင္းအရာမ်ားထဲက က်ေနာ္႔ရဲ.ယခုေနရာေဒသကေခြးေလးတစ္ေကာင္ၿဖစ္တဲ႔ ဂ်ဴလီယာ
ကိုက်ေနာ္ၿပန္တဲ႔ အခါေခၚသြားမယ္လို႔ က်ေနာ္ေ၇းခဲ႔ပါတယ္....
တစ္ခုေသာ စေနေန႔ မနက္ပံုမွန္အစာေကၽြးခ်ိန္မွာဂ်ဴလီယာ ေရာက္မလာပါဘူး..အလည္လြန္ေနတာလား..ေခၚေတာ႔လည္းေရာက္မလာပါဘူး..စိတ္ထဲမွာေတာ႔
တစ္မ်ိဳးၿဖစ္မိတယ္....တနလၤာေန႔ေရာက္သည္႔တိုင္ဂ်ဴလီယာေရာက္မလာေတာ႔ပါ.....ေခြးကလိမၼာေတာ႔
တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ားဖမ္းသြားလားေပါ႔ေလ....အခုတစ္ပါတ္ႀကာမွ သိလိုက္တာကဂ်ဴလီယာကို
ကားတိုက္သြားတာတဲ႔ မနက္ေစာေစာပိုင္းေပါ႔....အဲဒီနားကလူေတြက က်ေနာ္တို႔စက္ရံုက ေခြးမွန္း
မသိလို႔မေၿပာတာပါတဲ႔ေလ..က်ေနာ္႔ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ေၿဗာင္းဆန္သြားတယ္....တကယ္ေတာ႔ဂ်ဴလီယာက ကားကိုမေႀကာက္တတ္ဘူး....
သေဘာေကာင္းတဲ႔ကားသမားက ဘရိတ္အုပ္ေပမယ္႔ မနက္ပိုင္းအရမ္းေမာင္းတဲ႔ကားနဲ႔ေတြ႔ေတာ႔
သူ႔ ကိုမေရွာင္ႀကေတာ႔ဘူး...ဒီဘ၀ဒီမွ်နဲ႔ဂ်ဴလီယာအသက္ဆံုးသြားၿပီေလ....သူ႔မွာဗိုက္ႀကီးနဲ႔ပါ....
သူ႔ရဲ့ သခင္ၿဖစ္တဲ႔ က်ေနာ္႔သူေ႒းကေတာ႔ ဘာမွမခံစားရတဲ႔ ကိုရီးယားသားေတြေပါ႔ေလ။
က်ေနာ္႔မွာသူထမင္းစားခ်ိန္တိုင္း..သူ႔အစာခြက္ကိုၿမင္တိုင္း..က်ေနာ္နဲ႔လက္ပြန္းတသီးေနခဲ႔
တဲ႔အခ်ိန္ေတြကိုသတိရၿပီးအေတာ္ေလးစိတ္ထိခိုက္ရပါတယ္..လူနဲ႔တိရိစာၦန္ ဆိုေပမယ္႔ က်ေနာ္တစ္
ေယာက္တည္းညလံုးေပါက္အလုပ္လုပ္ရတဲ႔ အခ်ိန္ေတြ မွာက်ေနာ္႔နားမွာရွိခဲ႔တဲ႔ဂ်ဴလီယာ...တၿခား
ေခြးေတြကိုေခၚ၇င္မနာလိုတတ္တဲ႔ဂ်ဴလီယာ..အထူးအားၿဖင္႔လူ႔စကားနားလည္တဲ႔ ဂ်ဴလီယာတစ္
ေယာက္ ၿဖစ္ေလရာ ဘ၀မွာ ဒီလိုအၿဖစ္ဆိုးနဲ႔ မေတြ႔ မႀကံဳပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းေပးရင္း
က်ေနာ္႔ရဲ့ သံေယာဇဥ္ တစ္ခုဟာလည္း နိဂံုးခ်ဳပ္ခဲ႔ရၿပန္ၿပီ..........

Friday 11 February 2011

အလွဴေ၇စက္လက္နဲ႔မကြာ





ကိုရီးယားႏိုင္ငံရဲ့ ႏွစ္သစ္ကူး ပိတ္ရက္ေတြမွာ...က်ေနာ္တို႔ၿမန္မာအလုပ္သမားေတြ အမ်ားစုဟာ
မိမိတို႔ ရွာေဖြစုေဆာင္းထားတဲ႔ အထဲကမွအခ်ိဳ.ကိုစုေပါင္းလို႔ အလွႈအတန္း ေတြၿပဳလုပ္ခဲ႔ႀကပါတယ္။
ဟိုး ေအာက္ဘက္ေ၀းလံတဲ့ ေနရာ ကေနလာေရာက္ႀက တဲ႔သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြ နဲ႔ေတြ၇ဆံုရလို႔
ေပ်ာ္ရႊင္ႀက၇တယ္....အခုလိုပိတ္၇က္ရွည္၇ွိမွသာ ဆံုၿဖစ္ႀကတာေလ....ဒီႏွစ္ပိတ္ရက္မွာလည္း
ေန႔စဥ္ဆိုသလို ၿမန္မာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွာ..အလွဴေတြ...ရွိပါတယ္...အေကၽြးအေမြးေတြကလည္း
စံုလွပါတယ္....ၿမန္မာထမင္းဟင္းေတြအလံွ်အပါယ္ကိုစားခဲ႔ရတယ္....ယခုပိတ္ရက္မွာ ဆရာေတာ္
အရွင္ေဆကိႏၵ ခ်ီးၿမွင္႔တဲ႔တရားေတာ္ ကိုလည္းနာယူခဲ႔ရပါတယ္.....တိုင္းတပါးကိုေရာက္ရွိေနခ်ိန္မွာ
ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္ေတြဆီက တရားနာယူဖို႔ဆိုတာအင္မတန္မွ ခက္ပါတယ္....တရားဓမၼ အဆံုး
အမ ေတြနဲ႔မိမိတို႔က်င္လည္ရာ ခရီးမွာအဆင္ေၿပစြာေနနိုင္ဖို႔ေနထိုင္တတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားႀကရမွာပါ။
ကဲ ပိတ္၇က္ရွည္တစ္ခုၿပီးခဲ႔ ၿပန္ၿပီေလ.....က်ေနာ္တို႔အားလံုးဟာ...ႀကိဳးမပါတဲ႔ ခ်ည္တိုင္ေတြ ၿဖစ္တဲ႔
ကိုယ္အလုပ္လုပ္ ေနထိုင္ရာ ေနရာအသီးသီးကို ၿပန္ႀက မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ခဏတာခြဲခြာၿပီး ေနာက္မ်ားႀကရင္လည္း အခုလိုအလွဴ ေ၇စက္လက္နဲ႔မကြာ လွဴနိုင္တန္းႏိုင္ႀကပါေစလို႔ ဆႏၵၿပဳ ရင္း
ၿပဳခဲ႔သမွ် ကုသိုလ္ အစုစု ကိုအမွ်ေပးေ၀လိုက္ပါတယ္........
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...