သံေယာဇဥ္ နိဂံုး

မႀကာေသးမီ ကာလက ကၽြန္ုပ္ႏွင္သံေယာဇဥ္....ဆိုတဲ႔အေႀကာင္းအရာေလးတစ္ခုေရးၿဖစ္ခဲ႔ပါတယ္။
ထိုအေႀကာင္းအရာမ်ားထဲက က်ေနာ္႔ရဲ.ယခုေနရာေဒသကေခြးေလးတစ္ေကာင္ၿဖစ္တဲ႔ ဂ်ဴလီယာ
ကိုက်ေနာ္ၿပန္တဲ႔ အခါေခၚသြားမယ္လို႔ က်ေနာ္ေ၇းခဲ႔ပါတယ္....
တစ္ခုေသာ စေနေန႔ မနက္ပံုမွန္အစာေကၽြးခ်ိန္မွာဂ်ဴလီယာ ေရာက္မလာပါဘူး..အလည္လြန္ေနတာလား..ေခၚေတာ႔လည္းေရာက္မလာပါဘူး..စိတ္ထဲမွာေတာ႔
တစ္မ်ိဳးၿဖစ္မိတယ္....တနလၤာေန႔ေရာက္သည္႔တိုင္ဂ်ဴလီယာေရာက္မလာေတာ႔ပါ.....ေခြးကလိမၼာေတာ႔
တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ားဖမ္းသြားလားေပါ႔ေလ....အခုတစ္ပါတ္ႀကာမွ သိလိုက္တာကဂ်ဴလီယာကို
ကားတိုက္သြားတာတဲ႔ မနက္ေစာေစာပိုင္းေပါ႔....အဲဒီနားကလူေတြက က်ေနာ္တို႔စက္ရံုက ေခြးမွန္း
မသိလို႔မေၿပာတာပါတဲ႔ေလ..က်ေနာ္႔ စိတ္ထဲမွာေတာ႔ေၿဗာင္းဆန္သြားတယ္....တကယ္ေတာ႔ဂ်ဴလီယာက ကားကိုမေႀကာက္တတ္ဘူး....
သေဘာေကာင္းတဲ႔ကားသမားက ဘရိတ္အုပ္ေပမယ္႔ မနက္ပိုင္းအရမ္းေမာင္းတဲ႔ကားနဲ႔ေတြ႔ေတာ႔
သူ႔ ကိုမေရွာင္ႀကေတာ႔ဘူး...ဒီဘ၀ဒီမွ်နဲ႔ဂ်ဴလီယာအသက္ဆံုးသြားၿပီေလ....သူ႔မွာဗိုက္ႀကီးနဲ႔ပါ....
သူ႔ရဲ့ သခင္ၿဖစ္တဲ႔ က်ေနာ္႔သူေ႒းကေတာ႔ ဘာမွမခံစားရတဲ႔ ကိုရီးယားသားေတြေပါ႔ေလ။
က်ေနာ္႔မွာသူထမင္းစားခ်ိန္တိုင္း..သူ႔အစာခြက္ကိုၿမင္တိုင္း..က်ေနာ္နဲ႔လက္ပြန္းတသီးေနခဲ႔
တဲ႔အခ်ိန္ေတြကိုသတိရၿပီးအေတာ္ေလးစိတ္ထိခိုက္ရပါတယ္..လူနဲ႔တိရိစာၦန္ ဆိုေပမယ္႔ က်ေနာ္တစ္
ေယာက္တည္းညလံုးေပါက္အလုပ္လုပ္ရတဲ႔ အခ်ိန္ေတြ မွာက်ေနာ္႔နားမွာရွိခဲ႔တဲ႔ဂ်ဴလီယာ...တၿခား
ေခြးေတြကိုေခၚ၇င္မနာလိုတတ္တဲ႔ဂ်ဴလီယာ..အထူးအားၿဖင္႔လူ႔စကားနားလည္တဲ႔ ဂ်ဴလီယာတစ္
ေယာက္ ၿဖစ္ေလရာ ဘ၀မွာ ဒီလိုအၿဖစ္ဆိုးနဲ႔ မေတြ႔ မႀကံဳပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းေပးရင္း
က်ေနာ္႔ရဲ့ သံေယာဇဥ္ တစ္ခုဟာလည္း နိဂံုးခ်ဳပ္ခဲ႔ရၿပန္ၿပီ..........