အၿမတ္

ဒီ ဓါတ္ပံုကေတာ႔ ဆိုလ္းၿမိဳ. sinchon ဘူတာအနီး နာမည္ႀကီး yonsei တကၠသိုလ္ အနီးက

severance

လို႔အမည္ရတဲ႔ နာမည္ႀကီး ေဆးရံုႀကီးတစ္ခုေပါ႔ ေဆးရံုႀကီးကို၀င္လိုက္တာနဲ႔ the first and

the best ဆို

တဲ႔စာတမ္းကိုၿမင္ရမွာပါ...

ဒီေဆးရံုရဲ့ ၁၀ထပ္မွာေတာ႔ က်ေနာ္႔ရဲ့ မိတ္ေဆြညီငယ္ တစ္ဦးဟာ

အသက္အရြယ္နဲ႔မလိုက္ဖက္တဲ႔ ေ၇ာဂါကို

ခံစားရလို႔ ေဆးကုသမႈခံယူေနသြားပါတယ္။ ေအာ္..ဘာေရာဂါလဲ လို႔သိခ်င္ေနလိမ္႔မယ္

ဒီေ၇ာဂါ အေႀကာင္း

မေၿပာခင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ကေန အခုေနတဲ႔ နိုင္ငံကို

လာဖို႔လုပ္စဥ္အခါက ေအးဂ်င္႔တစ္ခုတည္းကေန သူနဲ႔က်ေနာ္

အပါအ၀င္ ၇ ေယာက္ေပါ႔ေလ၊လိႈင္သာယာ ၀က္မစြပ္၀န္ေထာက္လမ္းဆိုတဲ႔ေနရာ

ကို မနက္တိုင္းသြားၿပီးဒီလာ

ဖို႔ တန္းစီႀက တစ္ေနကုန္လို႔ ညေနေစာင္း သြားမတက္ရင္မပါမွာ စိုးလို႔သြားတက္ခဲ႔ရတဲ႔ ခၽြန္

စကားေၿပာသင္

တန္းေက်ာင္း သြားေရားလာေ၇းလြယ္ဖို႔ သူရဲ႔ကားနဲ႔က်ေနာ္ တို႔ အဆင္ေၿပစြာသြားလာခဲ႔ႀကေပါ႔

ညေန သင္တန္းေတြၿပီးရင္ ဘီယာဆိုင္သြားႀကေပါ႔ေလ...ထိုင္ေ

နႀက“ စိုေၿပ”ဆိုတဲ႔ ဆိုင္ကို

အမွတ္ရမိတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အခ်ိန္တန္လို႔ကိုရီးယားကို ထြက္လာခဲ႔ႀကတယ္။ ရက္ေတြၿခားၿပီး

လာခဲ႔ႀကရေပမယ္႔ အဆက္သြယ္ေတြက မၿပတ္ခဲ႔ ႀကဘူး။ ဒီလိုေ၇ာက္လာတဲ႔ အထဲမွာ

လပိုင္းနဲ႔ ထိသြားခဲ႔သူတစ္ဦးကေတာ႔ က်ေနာ္႔အိမ္ေဘးက ညီငယ္တစ္ေယာက္ပါ။

သူလုပ္ရတဲ႔ အလုပ္က ပရက္စ္(press) လို႔ေခၚတဲ႔ ကားပစၥည္းေတြ ထုတ္တဲ႔ေနရာ၊ကိုရီးယားမွာ

ပရက္စ္ ဆိုရင္မလုပ္ခ်င္သူမ်ားပါတယ္။ သတိတစ္ခ်က္လြတ္တာနဲပလက္ဘယ္ႏွစ္ေ 

ခ်ာင္းပါမလဲ

လို႔ေၿပာရေလာက္ေအာင္အႏၲရာယ္မ်ားပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ စက္ကဆန္ဆာ(sensor)ေႀကာင္

ၿပီးဖိခ်လို႔ လက္ေကာက္၀တ္၊လက္ဖ်ံ ထိၿပတ္ခဲ႔သူေတြလည္းရွိဘူးပါတယ္။ ဒီညီငယ္ဟာ စက္ရဲ့

အမွားေႀကာင္႔ ညာလက္ေခ်ာင္းသံုးေခ်ာင္းအရင္နားထိကပ္ၿပတ္ၿပီး အိမ္ၿပန္ဖို႔ဇတ္လမ္းၿဖစ္ေတာ႔

တာပါဘဲ။ ဒီညီငယ္ေၿပာစကားၿပန္ႀကားမိပါတယ္..“က်ေနာ္ရွာ တဲ႔ေငြနဲ႔ မိဘနဲ႔ညီမေတြကို ပံပိုး

ခ်င္လို႔တဲ႔ေလ”

အဲဒီအခ်ိန္က ေငြေစ်းေကာင္းလို႔ သူရတဲ႔ေလ်ာ္ေႀကးေငြက သူ႔အတြက္အထိုက္ေလ်ာက္ေၿပလည္

ႏိုင္ခဲ႔ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ရခဲ႔သလဲဆိုတာမေဖၚၿပေတာ႔ပါဘူး။ သူဟာၿမန္မာၿပည္မွာ လုပ္ကိုင္

စားဖို႔ အေၿခအေနသင္႔တင္႔စြာရွိသူပါ။ ပထမဆံုးအဂၤါခ်ိဳ.ယြင္းၿပီးၿပန္ခဲ႔ရသူေပါ႔...ဒီလိုနဲ႔ကို၇ီးယားမွာ

က်င္လည္လာတာတရား၀င္ေနလို႔ ရတဲ႔ငါးႏွစ္ေက်ာ္ႀကာ ခဲ႔ခ်ိန္အခုမွာေတာ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ဟာ

မထင္မွတ္တဲ႔ ေ၇ာဂါကၿဖစ္လာၿပန္တယ္...

သူေ၇ာဂါ စၿဖစ္တာက မ်က္စိကစတယ္ေၿပာရမွာပါ..ပထမ စက္ဘီးစီးရင္းေမွာက္လဲလို႔လက္က်ိဳးတယ္

အလုပ္နားၿပီး ေဆးကုတုန္း မ်က္လံုးကႀကည္႔မေကာင္းလို႔ ေဆးခန္းၿပ မ်က္စိအားနည္းတယ္ထင္ၿပီး

မ်က္မွန္တပ္တယ္..အဆင္မေၿပပါဘူးလြန္ခဲ႔တဲ႔ ခုႏွစ္လေလာက္က က်ေနာ္နဲ႔ ေတြ႔ေတာ႔..သူ႔ကို မ်က္

လံုးမေကာင္းတာလားလို႔ေမးေတာ႔ သူေၿပာတာက “ က်ေနာ္ ကိုသူႀကည္႔ၿပီးစကားေၿပာရင္ က်ေနာ္႔ကို

သာၿမင္ရၿပီးေဘးကိုမၿမင္ရပါဘူးတဲ႔” ။က်ေနာ္ကအခု ဘာလုပ္ထားလဲေမးေတာ႔ ေနာက္တစ္ပါတ္မွာ

C T ရိုက္မယ္လို႔ေၿပာပါတယ္...စီတီ ၇ိုက္တာသိလားလို႔ေမးေတာ႔ က်ေနာ္က ေ၇ာဂါ ရွာတာလို႔

အလြယ္ဘဲေၿဖလိုက္ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ပါတ္ သူ႔အခန္းကသူေတြနဲ႔ ေတြလို႔ေမးတဲ႔ အခါ အားလံုးကစိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ ေၿပာတာက

ဦးေႏွာက္ထဲမွာ အႀကိတ္ ေတြ႔ပါတယ္တဲ႔ ဦးေနွာက္ကင္ဆာက အစၿပဳေနပါၿပီ၊ ေလဆာနဲ႔ေခ်ရင္ေခ်

မရရင္ခြဲမယ္ေပါ႔.....ဒီလိုနဲ႔တစ္လေက်ာ္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ သူအိမ္ခဏၿပန္သြားပါတယ္..သူ႔အိမ္က ေငြေႀကး

ၿပည္႔စံုသူေတြဆိုေတာ႔ သူ႔ဇနီးနဲ႔ အမ လိုက္လာၿပီး က်ေနာ္ ပထမ စေၿပာတဲ႔ ေဆးရံုမွာ သူ႔ကိုကုသခဲ႔ပါ

တယ္။ ဦးေခါင္းက အသားစယူၿပီးစစ္ႀကည္႔တဲ႔ အခါမွာခြဲလို႔လဲ မၿဖစ္ေလဆာလည္းမတိုးေတာ႔ပါ......

အႀကိတ္ေတြက ဦးေႏွာက္အတြင္းပိုင္းကိုေရာက္ေနပါၿပီ .....

ေရာဂါလကၡဏာေတြကေတာ႔ ညာဘက္လက္တစ္ေခ်ာင္းလံုးအာရံုေႀကာဆိုင္းသြားပါၿပီ..လမ္းေလွ်ာက္

တဲ႔အခါညာေခ်ေထာက္က ဆြဲေနပါၿပီ...မွတ္ဥာဏ္ေတြနည္းလာၿပီးေမ႔ တာေတြမ်ားလာပါတယ္။အပါတ္

စဥ္ဓါတ္ကင္ေနရပါၿပီ.......အရြယ္က ၃၀ဆိုေတာ႔ငယ္ေတာ႔ ေဆးရံုေပၚမွာ စားလိုက္အိပ္လိုက္နဲ႔ကိုယ္

ခႏၵာက၀ေနေပမယ္႔ သူ႔ ကိုဆရာ၀န္ေတြက ၁နွစ္လို႔ ဒိတ္ေပးလိုက္ပါၿပီ။

ကင္ဆာေရာဂါသည္ေတြဟာဘယ္ေလာက္အသက္ရွင္ေနဖို႔ဆိုတာလူ တိုင္းသိႀကပါတယ္...ႀကီးငယ္

မေရြးၿဖစ္တတ္ႀကတာပါ။ၿမန္မာၿပည္မွာ ကင္ဆာေ၇ာဂါသည္တစ္ဦးဟာ တစ္ႀကိမ္ဓါတ္ကင္ၿပီးရင္ေနာက္

တစ္ခါကင္ ဖို႔အခ်ိန္၆လ ေစာင္႔ရပါတယ္တဲ႔ ဓါတ္ကင္တဲ႔ စက္ အခက္အခဲေႀကာင္႔ပါ။ ရန္ကုန္က ကင္

ဆာ ေရာဂါ သည္ဟာ အခ်ိန္၆လမေစာင္႔ႏိုင္ရင္ ေၿပာရရင္မေသေအာင္ မႏၲေလးကို သြားၿပီးဓါတ္ကင္

ေပါ႔ေလ..မႏၲေလး ကလူနာက လည္းရန္ကုန္ကိုဆင္း...ေအာ္...တိုးတက္လာတဲ႔ အေၿခအေနေတြေလ။

ၿပီးခဲ႔တဲ႔ လကဂ်ပန္ၿပည္က မိတ္ေဆြတစ္ဦးဟာလည္းသူ႔အေမ အဆုတ္ကင္ဆာၿဖစ္လို႔ အိမ္ၿပန္သြား

ပါတယ္...သူအိမ္ေရာက္ေတာ႔သူ ေယာင္းမ ရဲ့အစ္မကလည္း အဲဒီေ၇ာဂါ ၿဖစ္ေနတယ္တဲ႔.....

မ်ားၿပားခတ္မွီတဲ႔ေ၇ာဂါေတြ ဒီခတ္ႀကီးမွာ ေတာ္ရံုတန္ရံုေငြေႀကးမၿပည္႔စံုရင္ေတာ႔ ကုသဖို႔ အဆင္မေၿပ

တဲ႔ အတြက္ ဘယ္လိုလုပ္ႀကမလဲ..ကာကြယ္ၿခင္းဟာကုသၿခင္းထက္ထိေ၇ာက္တယ္လို႔ ဆိုထားတာ

ေႀကာင္႔ ႀကိဳတင္ကာကြယ္ဖို႔သာလိုအပ္ပါေတာ႔တယ္.....

ခုနကေၿပာတဲ႔ က်ေနာ္မိတ္ေဆြဟာ ကိုရီးယားႏိုင္ငံေဆးရံုက ေဆးစစ္ခ်က္ရလို႔ ယခုအခါၿမန္မာၿပည္

ၿပန္သြားခဲ႔ပါၿပီ....ကိုရီးယား ကိုအလုပ္လာလုပ္တဲ႔ သူမွန္သမွ် ဒီလိုမ်ိဳးေတြမထင္မွတ္တာေတြ မၿဖစ္

ပါေစနဲ႔ လို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္...က်ေနာ္႔သူငယ္ခ်င္းလဲ ပကတိမေပ်ာက္ဘူးဆိုတာသိေပမယ္႔ သက္သာ

ပါေစ..သူလူ႔ေလာကမွာေန ဖို႔ရက္ေလးေတြ တိုးေနပါေစလို႔ 

ထပ္ခါတစ္လဲလဲဆုေတာင္းေနမိပါတယ္။